ယာယီခြင့္လႊတ္ထားေပမယ့္
စကားလံုးေတြက အရံႈးမေပးခ်င္ေသးဘူး...
ငါ့ရဲ႕ရပ္တည္ရာကို ညႊန္ျပေပးပါ
အတိတ္ဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ
ငါ့ေက်ာကိုေထာက္မဲ့ ဓားတစ္လက္ေပ့ါ......
အေကာင္းခ်ည္းလို႔
နင့္အတြက္....ငါေတြးၿပီး
အျပစ္ဆိုတာ ငါ့ရင္မွာမျဖစ္ထြန္းဘူး.....
နင့္ကိုႀကိဳဆိုကမ္းလွမ္းဖို႔
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ
သံစဥ္တစ္ပုဒ္ေတာင္
ျဖစ္ခြင့္မရလိုက္ပါလား.....
ငါတို႔ေတြ႕ေနက်
အညတရ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ၾကားမွာ
ကြဲျပားေနတဲ့ စိတ္ႏွစ္ခုညီမွ်ဖို႔
ပံုေသနည္းမွန္ခဲ့ၾကရဲ႕လား.....။
ခၽြန္းအုပ္ (အေရာင္မဲ့ဇံု)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳပါသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့စကားေလးက အားေဆးေလးတစ္ခြက္ပါ။